Kalbim Halep’te; ‘Üsküdar’a gider iken, aldı da bir sancı..’ - Selahaddin E. ÇAKIRGİL

Aklım- fikrim, Irak ve Suriye’de devam eden korkunç mücadelelerle meÅŸgul..

Proğrama girmeden son haberlere bakıyorum..

Halep’te deÄŸiÅŸik muhalif unsurların kontrolünde bulunan semtlerden bazılarının Esed rejimi güçlerinin eline geçtiÄŸiaçıklanıyor.

Açıklayan ise, Rusya.. Ve Ä°ran medyası da aynı haberi zevkle veriyor elbette.. Çünkü 6 yıldır Suriye’deki kanlı diktatörlük rejimini vargücüyle ayakta tutmaya çalışan Ä°ran’ın, son iki yıldır da Rusya’yla iÅŸbirliÄŸi yaparak durumu kendi istediÄŸi ÅŸekle getirmeye çalışıyor.

Bütün Suriye bir yangın yeri.. Irak’ın Musul ÅŸehri de üç yıldır pençesinde bulunduÄŸu DEAÅž’tan nasıl kurtarılacağının planlarına konu oluyor, haftalardır..

Åžam Sarayı’ndaki ‘Zamâne Yezidi’ BeÅŸÅŸar Esed, kendi saltanatının devamı adına, Suriye’de, kendisine yardımı dokunacağını düşündüğü her güç odağını baÅŸtâcı ediyor.

***

Kültür Merkezi’ne varıyorum. Salonlardan müzik sesleri geliyor. 

Bir salona yöneliyorum.. Bir musıkî şöleni.. 10 dakika kadar dinledim..

O program, hemen bütün dinleyicilerin de katıldığı, ‘Ãœsküdar’a gider iken aldı da bir yaÄŸmuuur..’ÅŸarkısıyla noktalandı.

Kemençe sesinin yükseldiği ikinci bir salona girdim.

Yüzlerce insan.. Çoğu Karadenizli olan dinleyiciler kemençe olur da, yerlerinde durabilirler mi? Sadece sahnedekiler değil, dinleyiciler de sıralar arasındaki dar mekânlarda bile horon tepiyorlar, çığlıklar atıyorlar. Çoğu örtülü genç kızlar ve hattâ orta yaşlı hanımlar bile yerlerinde duramıyorlar, salon çınlıyor..

***

Telefonuma bir sinyal geliyor.. Halepli, 7 yaşındaki Bânâ el-Abid’in ingilizce olarak yazdığı tweet’indeki çığlık.. Küçük kız, ’Bu gece evimiz yok, bombalandı ve moloza döndü. Ölümleri gördüm ve neredeyse öldüm.. Åžu an ağır bir bombardıman altındayız; ölümle hayat arasındayız, lûtfen bizim için dua edin..’(Tonight we have no hause, it’s bombed & l got in rubble. I saw death and l almost.. Under heavy bombardments now. l  we between death and life now, please keep praying for us.) diyor.

***

Bir bu mesaja bakıyorum, bir salona..‘Ä°slam Milleti, Muhammed Ãœmmeti’  olarak birbirimizden ne kadar da haberdarız? Ã‚kif’in 100 yıl öncelerde, ‘Ey millet-i merhûme, artık uyan!’diye feryat ettiÄŸi mısraını hatırlıyorum.

‘Bugün ne haldeyiz?’diye düşünmeden, kenarından geçebilir miyiz, bu acılı tabloların..

***

Temmuzdergisinin Kasım sayısında ilginç bir yazı vardı, ‘Halep Nerede’baÅŸlıklı.. Hatırımda kaldığı kadarıyla, bir kaç satırını aktarayım, özetle..

- Halep yanıyor bey amca..

-S alatalık zam şampiyonu olmuş evladım!

- Dün gece de Halep’te yüzlerce sivil öldürülmüş arkadaÅŸlar..

- (…) (Filan sinema oyuncuları)boÅŸanıyormuÅŸ..

- Halep’i bombaladılar teyzeciÄŸim..

- Valla, dizlerimi yine ağrı tuttu..

- Halep’i bitirdiler, harabeye döndürdüler.

- Şu oğlanı tayin ettirebilsek..

- Yahu kimse yok mu, sesimizi duyacak..

-Halep’te sempozyum mu varmış.. Masrafları kim karşılıyor?

Durumumuz böyle..

***

Bir de son yüzyıldan bir-iki örneÄŸi hatırlayalım.. 

2. Dünya Savaşı’nda yahudilere uygulanan ‘VarÅŸova KuÅŸatması’nı hatırladım. Hâfızalarda nasıl da hâlâ canlı tutuluyor. 

Kezâ, 18 ay süren korkunç ‘Stalingrad KuÅŸatması’  da..

Bunlar o toplumların hâfızâlarında hâlâ capcanlı..

Ama, biz müslümanların hâfızâları?

Henüz 20 küsur yıl öncelerde 5 sene süren ve yüzbinlerce sivil insanın sırf müslüman olduÄŸu için, medenî (!) dünyanın gözleri önünde katledildiÄŸi Bosna Faciası’nda yaÅŸananları ne çabuk unuttuk!

DiÄŸer müslüman coÄŸrafyalarında yaÅŸananlar sanki daha mı hafif? 

Selahaddin E. ÇAKIRGİL - STAR